ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΑ ΔΑΣΗ

Σήμερα εγκρίθηκε η ρύθμιση του τελικού νομοσχέδιου που αφορά στην προστασία των καμένων εκτάσεων από αρπακτικά αδηφάγα πουλιά ή πιο απλά από τους καταπατητές εκτάσεων.
Η αρχική διάταξη προέβλεπε ρητά την κατάργηση της παραγράφου 15(άρθρο 21) που καθιστούσε παράνομα όλα τα αυθαίρετα, ανεξαρτήτου παλαιότητας αυτών. Βέβαια η κυβέρνηση εκμεταλλευόμενη την ανυπαρξία της κριτικής αντίληψης των αμνών της και τη συστηματική απόκρυψη της αλήθειας από τα Μέσα Μαζικής Παραπλάνησης , ξέχασε τις υποσχέσεις της για πράσινη πολιτική και με μαγικό τρόπο, που θα ζήλευε και ο Uri Geller, νομιμοποιεί (με κάποιο μικρό πρόστιμο ίσως) περίπου 200.000 αυθαίρετα πλην των αυθαιρέτων της ανατολικής αττικής τα οποία ανέρχονται περίπου σε 30.000.
Θα περιμένατε , βέβαια , να αρχίσω να κατακεραυνώνω την κυβέρνηση ή όλους αυτούς που την εξέλεξαν. Όμως, όχι . Θα αναλογιστώ απλά το δυσοίωνο μέλλον.
Πρώτα απ’ όλα το μέλλον αυτών των διακοσίων χιλιάδων σπιτιών. Οι κάτοικοί τους ,προφανώς, θα χαίρονται με την απόφαση αυτή, άλλωστε θα ήταν κρίμα για όσους διαμένουν μόνιμα εκεί να μείνουν άστεγοι. Προφανώς ο ενθουσιασμός τους θα είναι τόσο μεγάλος που θα κρατήσει μέχρι τις επόμενες εκλογές , όπου και θα υπερψηφίσουν την αγαπημένη τους πασοκάρα. Μάλιστα δεν αποκλείεται να ξαναπιστέψουν στον αη βασίλη , μιας και πλησιάζουν τα χριστούγεννα. Τι κι αν το όμορφο τοπίο που επέλεξαν να χτίσουν το αυθαιρετάκι τους θα αρχίσει να μετατρέπεται σε τσιμεντούπολη; Τι κι αν τα παιδιά τους σε λίγο δεν θα βρίσκουν χώρο για τα αθώα παιχνίδια τους; Σιγά τώρα! Αυτοί έχουν τη δημοκρατία που τους προστατεύει. Ποτέ η δημοκρατία δεν θα επέτρεπε να καταστραφεί το όμορφο περιβάλλον στο οποίο ζουν!;!
Ακολούθως θα μαντέψω το μέλλον της κυβέρνησης , ή καλύτερα τα βήματά της. Πρώτο βήμα , η εφαρμογή της διπλής σκέψης του Όργουελ . Η δεύτερη παράγραφος του κειμένου θα διαγραφεί από τη μνήμη μας , καθώς η κυβέρνηση ποτέ δεν υποσχέθηκε κάτι τέτοιο . Μάλιστα η νομιμοποίηση των αυθαιρέτων είναι για το καλό μας , αφού η καλή κυβερνησούλα μας μόνο αυτό θέλει . Δεύτερο βήμα , η δημιουργία νέου θέματος με σκοπό τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης(η λέξη «κοινή» δεν είναι τυχαία). Τρίτο βήμα, η συνέχιση της ψηφοθηρίας με σκοπό την επανεκλογή της στις επόμενες εκλογές.
Τελικά θα καταλήξω στο μέλλον το δικό μας και του περιβάλλοντος. Χάλια μαύρα. Τα δέντρα λιγοστεύουν , το ίδιο και το οξυγόνο , τα ζώα πεθαίνουν , οι ρύποι αυξάνονται , εμφανίζονται νέες ασθένειες , δημιουργείτε οικονομική κρίση ,ο λαός αποχαυνώνεται εντελώς καθώς χάνει και τη λίγη σκέψη που του έχει απομείνει και άλλα πολλά που επιβεβαιώνουν τον χαρακτηρισμό δυσοίωνο που χρησιμοποίησα για το μέλλον.
Τα συμπεράσματα και οι λύσεις του προβλήματος δικά σας.
Εγώ το μόνο που έχω να πω :
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΑ ΔΑΣΗ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ!!!!!!

Παιχνίδια της τύχης με το Μίκη..

Ας πάρουμε τα γεγονότα με χρονική σειρά


Είπαν οι ‘’πυρήνες της φωτιάς‘’ για τον Micky στη προκήρυξη μετά την έκρηξη στο σπίτι του Μίμη Ανδρουλάκη :

‘’o συγκεκριμμένος μαζί με άλλες επιφανείς προσωπικότητες της "αντι-δικτατορικης" αυτοεξορίας, στο Παρίσι της καλοπέρασης , οπως ο Μίκης Θεοδωρακης , ο Βασίλης Βασιλικός κ.α. συγκεντρώνουν όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά.
Γνωστοί πρωην αριστεροί με κύρος και διεθνή φήμη , που ξεπληρώνουν τις ολιγοήμερες "διακοπές" τους στα κρατητήρια της Ασφάλειας με βουλευτικά και υπουργικά αξιώματα (ο "αγωνιστής" Μ. Θεοδωράκης διετέλεσε υπουργός "ανευ χαρτοφυλακίου" σε προηγούμενη κυβέρνηση της Ν.Δ.)
Θα έπρεπε τουλάχιστον να ντρέπονται απέναντι στους χιλιάδες ανώνυμους αριστερούς, που ξυλοκοπήθηκαν ,βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, και εκτελέστηκαν...
Για αυτους που δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει ουτε μια σελίδα στην επίσημη ιστορία των νικητών.’’

Έιπε ο Μικης για τους πυρήνες :‘’ Λεβέντες μου σας καμαρώνω! Είστε οι συνεχιστές του Κολοκοτρώνη, του Ανδρούτσου και του Άρη σε σύγχρονη εκδοχή. Και γι' αυτό η τελευταία ελπίδα του προδομένου λαού μας. Με τη γενναία σας δημόσια αποκήρυξή μου, μου ανοίξατε τα μάτια. Ομολογώ, έστω και καθυστερημένα, ότι υπήρξα ένας ελεεινός και σιχαμερός προδότης-συνεργάτης της χούντας και της αντιλαϊκής δεξιάς και τώρα μετανοιωμένος αποζητώ τη δίκαιη τιμωρία μου.

Το σπίτι μου βρίσκεται σε μικρή πάροδο της οδού Γαριβάλδη, στην Επιφανους 1, και καθώς είμαι ξαπλωμένος έχω απέναντί μου την πλαγιά του Φιλοπάππου, απ' όπου σας είναι πανεύκολο να με κάψετε ζωντανό, για να με λυτρώσετε από τις τύψεις που με ζώνουν. Προς τούτο, έχω ορθάνοιχτα τα παράθυρα μου για να σας διευκολύνω με κίνδυνο να πάθω γρίπη.

Όμως, ποιος λογαριάζει τέτοιες λεπτομέρειες όταν έχει να κάνει με terroristes-τιμωρούς όπως εσείς;...

Je vous remercie»

ΥΓ. «Καημένε Παπαδόπουλε, πού είσαι να καμαρώσεις τη σπορά σου...».’’


….καταρχήν η έλλειψη επιχειρημάτων και ο εκνευρισμός του Μίκη είναι εμφανή αν όχι προφανή με αποτέλεσμα να οδηγείται ο λόγος του στη ειρωνεία που όπως λέει ένας φίλος ‘’με την ειρωνεία δεν βγαίνει τίποτα..’.Τα επιχειρήματα του Μίκη θα μπορούσαν να έχουν γραφεί από ένα μαθητή δημοτικού αφού θυμίζουν το επίπεδο των φράσεων ‘’όποιος το λέει είναι …’’ ‘’ότι πεις ένα παραπάνω …’’κτλ.Η αλήθεια είναι ότι ο λόγος του Μίκη τα τελευταία χρόνια ζέχνει συντηρητισμό και δεν παραβλέπει να παραδίδει πιστοποιητικά αριστερών φρονημάτων όταν του δίνεται η ευκαιρία…σαν να τον ορίσαμε ως απόλυτο κριτή με συμβιβασμό να μένει στο απυρόβλητο με κάθε μαλακία που ξεστομίζει … .Αυτο αν και αποδιδεται απο πολλους σε γεροντική άνοια, στην πραγματικοτητα εχει τις ρίζες του μάλλον στην μπερδεμένη ιδεολογία του και σκέψη οι οπόιες παραπέμπουν σε έναν πατριώτη-"αριστερό" με συχνή χρήση των εθνικιστικών του αντανακλαστικών.Η γεροντική άνοια είναι μια καλή δικαιολογία για τον αριστερό-αγωνιστή Μίκη ο οποίος αρνείται να την εκμεταλλευτεί και συνεχίζει να εκτίθεται.

Βέβαια πρόσφατα ένα απρόσμενο γεγονός ήρθε για να ταράξει την ησυχία του Μίκη και το γεγονός αυτό δεν είναι άλλο από την σύλληψη του εγγονού του την ημέρα του πολυτεχνείου με την κατηγορία χρήσης κουκούλας συγκεκριμένα fullface που φοριέται κάτω από κράνος .Φυσικά δεν πανηγυρίζουμε με το γεγονός γιατί σε κανέναν δεν αξίζει ο περιοσμός της ελευθερίας του,αλλά ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσει ο Μίκης το άδικο κράτος το οποίο εχει απαγγειλει κατηγορίες σε ανθρώπους στέλνοντας τους στη φυλακή με στημένα κατηγορητήρια ,φυσικά ο εγγονός θα αφεθεί ελεύθερος αφού η μαλακία της κουκούλας για την οποία κατηγορείται θα καταργηθεί...αν και εδώ που τα λέμε η θεότητα Μίκης ειναι ικανή να αθωωσει τα παντα .Τι γίνεται με τα παιδια όμως που διώκονται με ψεύτικες κατηγορίες ;…η απάντηση είναι ένας συνεχόμενος αγώνας των ίδιων και φίλων ,μια απερίγραπτη ταλαιπωρία των οικογενειών τους και μια τραυματική εμπειρία στέρησης της ελευθερίας.
Ελπίζω μετά από αυτό ο Μίκης να μπορέσει να κατανοήσει κάποιες ενέργειες που δεν θεωρούσε ως τώρα πρέπουσες ...αν και φαντάζει λίγο δύσκολο,όχι ότι με νοιάζει...καταλάβει... δε καταλάβει...

ΥΓ:Πάντως ο Σιδηρόπουλος τον είχε καταλάβει από τότε!!
Ακούστε:
Σιδηρόπουλος - Micky Mouse

Το πάθος για τη λευτεριά...

Τις τελευταίες 2 ημέρες σε 7 φυλακές της επικράτειας πάνω από 3.000 κρατούμενοι (σε σύνολο 11.736) έχουν ξεκινήσει αποχή συσσιτίου, σε μια κινητοποίηση που θυμίζει την αντίστοιχη περσινή, οπότε με έναν πρωτόγνωρο συντονισμό χιλιάδες κρατούμενοι ξεκίνησαν αποχή συσσιτίου, την οποία σύντομα πολλοί τη μετέτρεψαν σε απεργία πείνας για την ικανοποίηση μιας σειράς αιτημάτων.
Οι υποσχέσεις που -με βάση τον αναβρασμό που επικρατούσε- έδωσε ο τότε υπουργός δικαιόσυνης Χατζηγάκης ως επί το πλείστον δεν τηρήθηκαν και η ασφυξία στις φυλακές μεγεθύνεται. Έτσι κι αλλιώς οι φυλακές τα τελευταία χρόνια μοιάζουν με καζάνι έτοιμο να εκραγεί ανά πάσα στιγμή. Όπως στην έξεγερση των έγκλειστων στα περισσότερα "σωφρονιστικά καταστήματα" την άνοιξη του 2007 με αφορμή τον ξυλοδαρμό από δεσμοφύλακες του αναρχικού Γιάννη Δημητράκη στις φυλακές υψίστης ασφαλείας του Μαλανδρίνου.

Μεταξύ των αιτημάτων που προβάλλουν σήμερα οι κρατούμενοι είναι:
* Η άρση της νομοθετικής ρύθμισης του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης κ. Ν. Δένδια με την οποία έγινε αυστηρότερος ο τρόπος χορήγησης των πενθήμερων αδειών στους κρατουμένους.
* Η απονομή χάριτος σε όσους έχουν καταδικαστεί με ποινή ως πέντε έτη φυλάκισης.
* Η κατάργηση της ισόβιας κάθειρξης σε όσους έχουν καταδικαστεί για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών, ενώ ζητούν η ανώτερη ποινή για τους παραβάτες της νομοθεσίας περί ναρκωτικών να είναι η δεκαετής κάθειρξη.

* Η αποφυλάκιση των κρατουμένων όταν εκτίουν τα τρία πέμπτα της ποινής τους.
Αλληλεγγύη στους αγώνες των κρατουμένων, ο αγώνας για ελευθερία θα περάσει πάνω από τα συντρίμια και των φυλακών.

αναδημοσίευση από το blog: http://anarxiko-resalto.blogspot.com/

Παίκτες και φίλοι της Προοδευτικής Τούμπας Ενάντια στο φασισμό και τη βλακεία.

Πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί σχετικά με τα γεγονότα που συνέβησαν στον πρώτο αγώνα της Προοδευτικής Τούμπας στο γήπεδο του Aγ.Παύλου. Ήταν ένας αγώνας όπου όλα κυλούσαν φυσιολογικά μέχρι το 87’. Η δύο ομάδες έπαιζαν όμορφο ποδόσφαιρο, ο αγώνας είχε μέχρι εκείνο το λεπτό ένταση και πάθος, ενώ στην κερκίδα είχε στηθεί από νωρίς ένα απίστευτο πάρτυ παρόλο που ο κόσμος δεν ξεπερνούσε τα 200 άτομα, αριθμός μικρός για τα δεδομένα και την εμβέλεια της ομαδάρας μας.
Ήταν λοιπόν το 87’ λεπτό όταν αποδείχτηκε για ακόμη μία φορά ότι η βλακεία είναι ανίκητη. Ο παίχτης της Δόξας Aγ.Φανουρίου με το νούμερο 2 στην πλάτη αποφάσισε να γίνει το πρόσωπο του αγώνα. Αφού είδε ότι είναι ανίκανος να το κάνει με το ποδοσφαιρικό του ταλέντο, ορμώμενος (?) από τις πολιτικές του πεποιθήσεις ήρθε μπροστά στον κόσμο της Προοδευτικής και χαιρέτησε ναζιστικά επανειλημμένως. Όπως ήταν λογικό ο κόσμος αντέδρασε. Πολλών ειδών αντικείμενα άρχιζαν να εκσφενδονίζονται εντός του αγωνιστικού χώρου με ξεκάθαρο στόχο το νούμερο 2. Προφανώς και η αντίδραση δεν ήταν η πλέον κατάλληλη, καθώς με αυτό τον τρόπο μπορούσε να χτυπήσει και κάποιος άλλος παίχτης ή διαιτητής. Η ενδεδειγμένη και πιο αξιοπρεπής απάντηση θα ήταν να τον πλησιάσει και να του πει 2 λόγια (…) κάποιος συμπαίχτης του, κάποιος παίχτης της Προοδευτικής, κάποιος οπαδός ή φίλαθλος από την κερκίδα, ο επόπτης γραμμών ή εντέλει ο ρέφερι ο ίδιος. Λυπούμαστε πραγματικά για το γεγονός ότι πετάχτηκαν αντικείμενα μέσα στον αγωνιστικό χώρο και δεν έγινε το αυτονόητο(…). Αυτό όμως απέχει από το να καταδικάσουμε αυτούς που ‘θόλωσαν’ και αντέδρασαν στην πρόκληση, έστω με λανθασμένο τρόπο.
Είναι φυσιολογικό και δεν πρόκειται κανείς να σκεφτεί εκείνη τη στιγμή που λαμβάνει χώρα το περιστατικό αν το νούμερο 2 είναι απλά βλάκας, συνειδητοποιημένος ακροδεξιός ή αν έχει ψυχολογικά προβλήματα. Το γεγονός και μόνο ότι αντιδράει στο αντιμπατσικό-αντιφασιστικό κλίμα της κερκίδας αναπαράγοντας φασιστικές αντιλήψεις είναι αρκετό για να δεχτεί την οργή και το μένος κάθε λογικού ανθρώπου που θέλει να ξεμπερδεύει με φαντάσματα του παρελθόντος. Και εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι εάν νομίζουν κάποιοι ότι “βρήκαν το κουμπί μας” και επαναλάβουν παρόμοιες χειρονομίες, τους προκαλούμε να δοκιμάσουν την τύχη τους. Γιατί ούτε η αφαίρεση βαθμών, ούτε η τιμωρία ποδοσφαιριστών, ούτε ακόμη και η χειρότερη τιμωρία που κάνει τα προηγούμενα να μοιάζουν πταίσματα, δε μπορεί να μας αποτρέψει από το να επιτεθούμε σε κάθε μορφή ρατσισμού-φασισμού και να απαντήσουμε στις προκλήσεις. Εδώ βέβαια αξίζει να αναρωτηθούμε αν την χειρονομία αυτή θα την έκανε στην περίπτωση που τον έβλεπαν παίχτες δίπλα του, ή αν ήταν η κερκίδα στα 2 μέτρα από τον αγωνιστικό χώρο. Ρητορικό το ερώτημα.
Το τι θα συμβεί στη συνέχεια καθώς και η απάντηση που θα λάβει το νούμερο 2 είναι κάτι που αφορά σκεπτόμενα πολιτικά υποκείμενα είτε αυτά είναι φίλαθλοι, οπαδοί, συμπαίχτες, προπονητές ή οτιδήποτε άλλο και θα προτιμούσαμε να μην επεκταθούμε. Αυτό όμως που θα μας ευχαριστούσε περισσότερο είναι να απομονωθεί από την ομάδα του, το ποδόσφαιρο γενικότερα και από κάθε άλλη πτυχή της κοινωνίας μπας και βάλει το μυαλό του να λειτουργήσει και αναθεωρήσει τις αηδίες που πιστεύει (?) και αναπαράγει. Αυτό δε θέλουμε να γίνει από θεσμικούς παράγοντες (επο, επσμ ή αλλά λαμόγια), αν και η fifa ακόμη έχει δώσει απαντήσεις σε τέτοιου είδους συμπεριφορές και ιδεολογίες, αλλά από τον ίδιο τον κύκλο του.
Κλείνοντας να δηλώσουμε το αυτονόητο (όσο αυτονόητο μπορεί να είναι αυτό στον ελλαδικό χώρο) ότι δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με οπαδούς, φίλους και ποδοσφαιριστές άλλων ομάδων. Ο εχθρός είναι αλλού, όχι στην διπλανή κερκίδα. Το αποδείξαμε με τον καλύτερο τρόπο στα 87 λεπτά που παίχτηκε μπάλα καθώς δεν ασχοληθήκαμε με αντίπαλους παίχτες ή διαιτητές και θα συνεχίσουμε να το αποδεικνύουμε και στη συνέχεια. Τραγουδώντας για την Προο ενάντια στο ρατσισμό.

ΥΓ: Στέλνουμε τους χαιρετισμούς μας στους Χαμαιλέοντες και στους υπόλοιπους φίλους της ‘Πράσινης Θύελλας ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ’ που βρεθήκαμε ακόμη μια φορά μαζί. Εις το επαινηδείν, στα “τσιμέντα” και φυσικά στο δρόμο …

Παίχτες και Φίλοι της Προοδευτικής Τούμπας ενάντια στο φασισμό και τη βλακεία.

Μοχαμεντ Καμραν Ατιφ 25 Χρονων νεκρός μετανάστης από το Πακιστάν Νεκρός από το ξύλο, βασανιστήρα,ηλεκτροσόκ Στο αστυνομικό τμήμα Νίκαιας

26 Σεπτέμβρη, 1:30 π.μ., 15 μπάτσοι εισβάλουν σε χαμόσπιτο πακιστανών εργατών, στην Ηλιουπόλεως 82, στη Νίκαια. Ο Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ ξυλοκοπείται μαζί με συγγενείς και συγκατοίκους του και οδηγείται στο Α.Τ. Νίκαιας ως ύποπτος για ξυλοδαρμό ανηλίκου. Ο άγριος ξυλοδαρμός συνεχίζεται. Τον δένουν χειροπόδαρα και τον χτυπούν με γκλομπς. Του κάνουν ηλεκτροσόκ με καλώδια στα χέρια και στα γόνατα.
Ο μηνυτής δεν τον αναγνωρίζει, αποσύρει τη μήνυση και οι μπάτσοι τον αφήνουν ελεύθερο, αφού βάζουν τον αδερφό του να υπογράψει ότι τον παρέλαβε χωρίς ούτε έναν μώλωπα.
Στις 9 Οκτώβρη, ο Μοχάμεντ Καμράν πεθαίνει εξαιτίας της αστυνομικής «περιποίησης» που είχε δεχτεί λίγες μέρες πριν.

Η δημοκρατική φαιδρότητα των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» δεν μπορεί να αποκρύψει ότι η ζωή στον καπιταλισμό δεν αξίζει το ίδιο. Οι σύγχρονοι φυγάδες θεωρούνται αναλώσιμοι για την πιο εντατική εκμετάλλευση και αιματηρή καταστολή.
Ο κάθε Μοχάμεντ στοχοποιείται κάθε μέρα. Στα σύνορα, στα ναρκοπέδια, στις θάλασσες, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στις ουρές για αίτηση ασύλου, στις σκούπες, στα ρατσιστικά πογκρόμ, στις φασιστικές επιθέσεις, στις ακροδεξιές ρητορείες, στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Η ρητορεία περί «μεμονωμένων περιστατικών» και «ατυχών συμβάντων» δεν μπορεί να πείσει κανέναν πια, ούτε τους πιο αφελείς. Ιδιαίτερα μετά την περσινή δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Η δημοκρατία δολοφονεί. Η αστυνομική βαρβαρότητα δεν είναι παρά η κατασταλτική έκφραση της κρατικής-καπιταλιστικής βαρβαρότητας: καταπίεση, εκμετάλλευση, υποταγή, θάνατος. Κι αυτό δεν αλλάζει με καμία αλλαγή κυβέρνησης παρά μόνο με την κοινωνική επανάσταση και την έλευση ενός κόσμου ελεύθερου, χωρίς εξουσία.

(αναδημοσίευση από το http://anarxiko-resalto.blogspot.com/)